НАСАБНОМАИ

НАСАБНОМАИ Исои Масех, Писари Довуд,
Писари Иброхим.

1
Пас, хамаи наслхо аз Иброхим то Довуд чордах насл
аст ; ва аз Довуд то чалои Бобил чордах насл аст ; ва аз чалои
Бобил то Масех чордах насл аст.
Ва дар мохи шашум фаришта Чаброил аз чониби
Худо ба Носира ном шахри Чалил фиристода шуд
Назди бокирае ки номзади Юсуф ном марде аз хо-
надони Довуд буд ; ва номи он бокира Маръям буд.
Ва фаришта назди вай даромада, гуфт : "Салом бар
Ту, эй пурфайз ! Худованд бо туст ; ту дар миёни занон
муборак хастй".
Аммо вай уро дида, аз суханонащ музтариб шуд ва
дар дили худ гуфт, ки ин чй саломе бошад.
Ва фаришта ба вай гуфт: "Эй Марьям, натарс, зеро
ки ту назди Худо файз ёфтай;
Ва инак, хомила шуда, Писаре хохй зоид, ва Уро
Исо хохй номид;
"Ва У бузург хохал буд ва Писари Хакки Таоло номида
хохал шуд; ва Худованд Худо тахти падараш Довудро ба
У хохал дод;
"Ва у бар хонадони Яъкуб то абад салтанат хохал ронд,
ва салтанати У интихо нахохад дошт".
Марьям ба фаришта гуфт: "Ин чй гуна мешавад,
дар сурате ки мак бокира хастам?"
Фаришта дар чаваби вай гуфт: "Рукулкудс бар ту
хохад омад, ва куввати Хакки Таоло бар ту соя хохад афканд;
бинобар ин он мавлуди Мукаддас хам Писари Худо номида
хохад шуд;
Ва Марьям гуфт: "Чони ман Худовандро ситоиш
мекунад,
"Ва рухи ман аз Худои Начотдихандаи ман ба
вачд омад,
"Ки У бар фурутании канизи Худ назар кардааст;
зеро ки минбаъд хамаи наслхо маро хушбахт хоханд хонд;
"Зеро ки он Кодир чизи бузурге барои ман ба амал
овард, ва исми У мукаддас аст,
"Ва мархамати У насл ба насл барои касонест, ки аз
У метарсанд;
Ва Писари нахустини худро зоид, ва Уро парпеч
кард, ва Уро дар охуре хобонид, чунки дар мусофирхона